Normy cholesterolu

Niektórzy sądzą, że wysoki poziom cholesterolu to problem osób otyłych oraz tych, którzy przekroczyli 45-50. rok życia. Wbrew powszechnemu przekonaniu, szczupła sylwetka i młody wiek, nie mówią nam nic o poziomie cholesterolu. Aby go sprawdzić, najlepiej wykonać oznaczenie pełnego lipidogramu. To badanie sprawdza nie tylko poziom cholesterolu całkowitego (TC – ang. total cholesterol) w surowicy krwi żylnej, ale także stężenie złego cholesterolu (LDL), dobrego cholesterolu (HDL) oraz trójglicerydów (TG), które stanowią nadrzędną postać tłuszczu obecnego w krwi.

Osoby młode i zdrowe powinny się badać raz na 5 lat, przy czym pierwsze badanie najlepiej wykonać w wieku 20 lat. Po 45. roku życia warto badać się co rok.

Na oznaczenie pełnego lipidogramu udajemy się na czczo, po przynajmniej dziesięciogodzinnej przerwie od jedzenia.

Wyniki badań

Wynik dotyczący cholesterolu całkowitego nie mówi zbyt wiele o stanie naszego organizmu, dlatego, przyglądając się efektom badań, należy wziąć pod uwagę także poziom HDL, LDL oraz TG (trójglicerydy). O tym, czy w organizmie ma miejsce jakiś proces chorobowy najlepiej powie nam poziom LDL oraz trójglicerydów, które również wiążą się z podwyższeniem ryzyka rozwoju m.in. choroby wieńcowej. Niski poziom „dobrego” cholesterolu, a podwyższone poziomy „złego” i trójglicerydów mogą powodować miażdżycę, zawał, udar i choroby układu krążenia.

Im więcej cholesterolu tym lepiej – to stwierdzenie jest prawdziwe, kiedy mówimy o HDL, czyli dobrym cholesterolu. Jeśli zapracujemy na to, by poziom HDL był równy lub przewyższał 60 mg/dl, zmniejszymy prawdopodobieństwo zawału serca, a nawet przedłużymy swoje życie o kilka lat.

Jedną z metod pozytywnie wpływających na poziom HDL w organizmie jest wysiłek fizyczny podejmowany regularnie.

Co to jest cholesterol całkowity?

Jeżeli cholesterol całkowity przekracza normę 200 mg/dl konieczne jest zdiagnozowanie przyczyn nadwyżki – może to być niewłaściwa dieta, zażywanie wybranych leków, niektóre choroby lub tendencja genetyczna.

Interpretacja wyników i normy cholesterolu

Za normę dla osób dorosłych przyjmuje się następujące wyniki badań:

TC – cholesterol całkowity

< 200 mg/dl (<. 5,2 mmol/l) - norma
200–250 mg/dl (5,1–6,5 mmol/l) – podwyższony poziom

HDL – dobry cholesterol

35–70 mg/dl (0,9–1,8 mmol/l) – norma u mężczyzn
40–80 mg/dl (1,0–2,1 mmol/l) – norma u kobiet

LDL – zły cholesterol

< 135 mg/dl (<. 3,5 mmol/l) – norma
135–155 mg/dl (3,5–4,0 mmol/l) – poziom podwyższony
> 155 mg/dl (> 4,0 mmol/l) – poziom wysoki

TG – trójglicerydy

< 150 mg/dl – norma
> 200 mg/dl – wysoki

Współczynnik RATIO

stosunek ilości całkowitego cholesterolu do ilości HDL
dla mężczyzn < 4,0
dla kobiet < 3,5

W różnego rodzaju opracowaniach, a także podczas wizyty u lekarza, możemy się spotkać z drobnymi różnicami dotyczącymi w/w poziomów stężeń uważanych za normę. Różnice wynikają z tego, że normy zależą od systemu żywieniowego panującego w danym kraju, a także wieku i kondycji organizmu.

O bardzo dobrych wynikach badań krwi możemy mówić wtedy, kiedy poziom HDL przekracza 60 mg/dl (takie osoby żyją dłużej!) a poziomy LDL, cholesterolu całkowitego, trójglicerydów i współczynnika RATIO są niskie.